Przejdź do treści

Marynin

    Herb gminy Konopnica.

    Marynin

    Powiat: lubelski

    Gmina: Konopnica

    Mapa miejscowości

    Miejscowości – część ekspercka

    W świecie cyfrowym

    Patrz hasło: Konopnica.

    Nazwa – geneza i znaczenie

    Określenie Marynin jest nazwą dzierżawczą, co oznacza miejscowość, która stanowiła kiedyś własność osoby, od imienia której powstała nazwa lub mającej z nią szczególny związek [Kosyl, 1974, 245, Kosyl, 1978, 20]. Pośrednio zostało ono urobione od imienia Maria, bezpośrednio zaś od jego zdrobnienia Marynia. W wielu przypadkach nazwy utworzone od imion żeńskich upamiętniają konkretne kobiety, np. córki czy żony właściciela wsi [Czopek-Kopciuch, 2017, 45-46].

    Przynależność administracyjna

    W przeszłości teren, na którym obecnie znajduje się Marynin wchodził w skład wsi Konopnica, mającej metrykę średniowieczną. W średniowieczu i okresie staropolskim K. lokowała się w ziemi lubelskiej. W 1474 r. teren ten znalazł się na obszarze utworzonego wówczas województwa lubelskiego. Marynin, którego początki sięgają 1891 r., w chwili swojego powstania wszedł w skład gminy Konopnica powiatu lubelskiego. W 1933 r. w związku z reformą samorządu terytorialnego została zorganizowana gromada Marynin (składająca się z Kolonii Marynin i Kolonii Jasin) wchodząca w skład gminy Konopnica [LDW 1933, nr 22, s. 399]. W czasie okupacji niemieckiej w latach 1939-1944 gromada Marynin pozostała w składzie gminy Konopnica powiatu lubelskiego dystryktu lubelskiego [Gemeindeverzeichnis, 153-154].  W 1944 r. przywrócono organizację administracyjną sprzed 1939 r. Gmina Konopnica funkcjonowała do końca 1954 r. Od 1 stycznia 1955 r. ciężar władzy spoczął na Gromadzkiej Radzie Narodowej w Konopnicy, która swoją jurysdykcją objęła również Marynin [DUWRN 1954, nr 15, s. 72]. Gromada Konopnica funkcjonowała do końca 1972 r. Od stycznia 1973 r. została reaktywowana gmina Konopnica [DUWRN 1972, nr 12, s. 177]. Marynin nieprzerwanie od 1973 r. znajduje się w gminie Konopnica. 

    Mikrotoponimia

    Części składowe osady: Jasin

    Archeologia o najdawniejszym osadnictwie

    Z jedynego stanowiska odkrytego w roku 2013 w trakcie badań wyprzedzających budowę drogi ekspresowej S-19 uzyskano śladowe osadnictwo z okresu nowożytnego (XVI-XVIII w.) [NID, AZP obszar 78-80].

    Natomiast z badań w roku 2013 wyprzedzających budowę drogi ekspresowej S-19 na nowoodkrytym stanowisku odsłonięte jamy zasobowe zawierały zabytki ruchome w postaci ceramiki naczyniowej i polepy, również wytwory krzemienne, kamienne i metalowe – pozostałości po ludności kultury łużyckiej i kultury pomorskiej [Banasiewicz-Szykuła i in. 2014].

    Pierwsza wzmianka o osadzie

    Nazwa Marynin w oficjalnym obiegu urzędowym pojawiła się w 1891 r., w chwili wyodrębniania kolonii spośród majątku Konopnica BCA [APL, HwL, Wykaz nr 1, sygn. 1292, passim; sygn. 1294, passim; sygn. 1296-1299, passim]. W końcu lat 90. XIX w. w Kolonii Marynin rosyjski spis powszechny odnotował fakt istnienia 22 domów, w których zamieszkiwały 144 osoby. [Spravochnaya, 350]. W 1921 r. spis powszechny przyniósł kolejne dane o stanie ludności. Wtedy funkcjonowały w Maryninie 34 domy. Odnotowano również 326 mieszkańców (156 mężczyzn i 170 kobiet) [Skorowidz miejscowości, 63].

    Stosunki własnościowe

    W maju 1890 r. majątek Konopnica BCA należący do Alfreda Węglińskiego, który obejmował również obszar dzisiejszego Marynina, został zlicytowany. Nabywcami części olbrzymiego majątku o powierzchni 606 mórg i 35 prętów zostali: Karol Meger, Stanisław Rybołowicz i Gotlib Winterfeld. Wspomniani właściciele w 1891 r. dokonali podziału zakupionego majątku na mniejsze działki (16 kolonii) i rozpoczęli ich zbywanie. Wśród nabywców gruntów w latach 1891-1910 znalazły się osoby o nazwiskach: Babisz, Chrobociński, Cuch, Fangrat, Fligel, Gaze, Janiszewski, Kocoń, Korecepiński, Kowalik, Kowalski, Kryzel, Kwieciński, Langner, Lempke, Liondowicz, Litke, Niezbecki, Orgasiński, Orlikowski, Pawełkiewicz, Poleszak, Pomorski, Roks, Rudzki, Rychter, Sobczak, Stefanowski, Szewczyk, Szmidt, Sztajn, Szymczyk, Szyszka, Świniarski, Wesołowski, Wieczerek, Wołodko i Żydek [APL, HwL, Wykaz nr 1, sygn. 1292, passim; sygn. 1294, passim; sygn. 1296-1299, passim; Akta Stanisława Dobkiewicza notariusza w Lublinie, sygn. 2, akt nr 8 z 1892 r.]. W drugiej i trzeciej dekadzie XX w. doszło do zmian własnościowych w zakresie małej własności ziemskiej. Doprowadziło to do tego, że na początku lat 30. XX stulecia w Maryninie odnotowano 38 domostw. Właścicielami prywatnych gospodarstw przed wybuchem II wojny światowej byli: Adamczyk, Cuch, Drążyk, Dziedziak, Fangrat, Fiut, Frankiewicz, Gałata, Gaweł, Janiak, Kasperski, Kutkowski, Litke, Łagowski, Mazurkiewicz, Misztal, Olszak, Peters, Pietraś, Rucholm, Skowronek, Sobczak, Stańczyk, Stefanowski, Szuster, Tudruj, Winiarski, Woliński i Wójtowicz [APL, AGwK, sygn. 310, k. 1v-63]. Przed 1921 r. doszło także do wykształcenia się niewielkiego folwarku Jasin [Skorowidz miejscowości, 63].

    Stosunki etniczne i wyznaniowe

    Od momentu powstania Marynina do chwili obecnej, wyznawcy Kościoła rzymskokatolickiego przynależą do parafii rzymskokatolickiej pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i Katarzyny Aleksandryjskiej w Konopnicy [AAL, O składzie parafii, 34; https://archidiecezjalubelska.pl/parafia/?id=101750].

    W końcu lat 90. XIX w. w Kolonii Marynin odnotowano 22 rzymskich katolików i aż 122 wyznawców Kościoła ewangelicko-augsburskiego (w rzeczywistości znaczący udział w tej grupie mieli baptyści) [Spravochnaya, 350]. Wyznawcy luteranizmu przynależeli do Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Lublinie, zaś baptyści  wchodzili w skład gminy wyznaniowej w Niedrzwicy Dużej [APL, ASCPE-A w Lublinie, sygn. 43-55, passim; sygn. 58-61, passim; sygn. 78, passim; sygn. 90-91, passim; Akta stanu cywilnego Gminy Baptystów w Niedrzwicy Dużej, sygn. 20-30, passim; sygn. 32, passim; sygn. 35, passim; sygn. 36, passim; sygn. 38, passim; sygn. 40, passim; sygn. 45, passim]. W trakcie kolejnych dwóch dekad doszło do zmian w składzie wyznaniowym mieszkańców Marynina, na 326 mieszkańców odnotowano 274 rzymskich katolików, 31 ewangelików, 6 baptystów i 15 przedstawicieli religii mojżeszowej. Interesujące jest to, że wszyscy mieszkańcy Marynina wykazali narodowość polską [Skorowidz miejscowości, 63]. W latach 30. XX stulecia w Maryninie nadal funkcjonowali wyznawcy czterech wspomnianych religii np. baptystami była rodzina Cuchów i Petersów [APL, AGwK, sygn. 310, k. 9v-11].

    Oświata

    W 1919 r. został wprowadzony obowiązek szkolny na terenie Polski. Spowodowało to wkrótce powstanie 1-klasowej szkoły powszechnej z 1-osobową obsadą pedagogiczną. Na przełomie lat 20 i 30. XX w. funkcję nauczyciela sprawowała Irena Kozłowska [APL, AGwK, sygn. 310, k. 39v-40].

    Gospodarka w dziejach

    Wyodrębnienie Kolonii Marynin było ściśle związane z powstaniem drobnej własności ziemskiej a co za tym idzie rozwojem rolnictwa. Właśnie rolnictwo (uprawy zbóż, ziemniaków i buraków cukrowych) było podstawą utrzymania mieszkańców tej kolonii. Ponadto zajmowano się produkcją mleka i chowem trzody chlewnej. Również w Maryninie przebywały osoby utrzymujące się z handlu np. właścicielami sklepów byli: Leon Lambach, Władysław Widuliński, Wacław Ołdakowski, Franciszek Podsiadły, Toba Wajsbrodt, Abram Bengman, Józef Lenard czy Szulim Małkiesman . Ponadto w Maryninie obecne były osoby utrzymujące się z działalności usługowej m.in. Józef Pietrak (szewc), Józef Malczewski (stolarz), Henryk Malczewski (ślusarz), Hersz Szafir (krawiec), Aleksander Jachimowski (kowal) i Benedykt Kruszwicki (buchalter) [APL, AGwK, sygn. 310, passim]. W 1930 r. w Maryninie funkcjonował młyn, którego właścicielem był D. Jędrzejowski. Dwa lata później młyn znajdował się w posiadaniu Żyda Jakuba Wroncberga [APL, AGwK, sygn. 310, k. 12v12; KAP 1930, 532]. W okresie władzy komunistycznej państwo koncentrowało się na rozwoju ruchu spółdzielczego szczególnie w środowiskach wiejskich. Pod auspicjami Gminnej Spółdzielni “Samopomoc Chłopska” w Konopnicy działał w Maryninie sklep spożywczy [APL, UGwK, sygn. 27, s. 116].

    Małe ojczyzny – strefa regionalistów

    Współczesność, strategie rozwoju

    Samorząd, organizacje​

    Kościoły i związki religijne​

    Życie kulturalne

    Oświata i szkolnictwo

    Wybitne postacie​

    Rodziny – pamiątki

    Wspomnienia, albumy rodzinne​

    Gospodarka – firmy i przedsiębiorstwa

    Walory turystyczne

    Folklor​

    Miejsca pamięci